Logline
Lambert, een eenzame in zichzelf gekeerde weduwnaar, krijgt onverwachts een telefoontje van zijn dochter Claire. Hij schrikt zich wezenloos. Claire, met wie hij nauwelijks contact heeft, wil haar twee jonge kinderen bij hem onderbrengen. Ze gaat namelijk met haar nieuwe liefde een lang weekend naar Parijs. In eerste instantie weet Lambert zich geen raad met zijn kleinkinderen, die hij amper kent. Dan bedenkt hij iets waardoor ze niet meer bij hem weg willen.
Achtergrond
Door de ontwikkelingen in de samenleving zien we steeds vaker een grotere kloof ontstaan tussen generaties. Kinderen studeren nu overal op de wereld alsof het de gewoonste zaak is. Voor vele generaties daarvoor (1945 tot 1975) was dat uitzonderlijk. De geglobaliseerde kinderen hebben hun eigen leven, gevoed door de digitale ontwikkelingen. Zij leven vaak in grootstedelijke samenlevingen waar de stimuli voor een interessant leven ruim voorradig zijn.
De generatie die we nu dertigers noemen, zijn mannen en vrouwen die heel andere keuzes maken dan hun ouders. Ze leven in het hier en nu (sparen niet voor later, om maar eens wat te noemen. En bestaan er nog pensioenfondsen als zij zeventig zijn?), zijn een tikje tot heel egocentrisch en materieel. Ze hebben alles: een eigen huis, liefde en vaak ook kinderen als uiting van ultiem materialisme.
Eenzaamheid en vereenzaming is onder ouderen een groot probleem, zeker onder oudere mannen die hun sociale leven bouwden rond hun gezin en werk. Wanneer dat werk wegvalt, de kinderen zijn uitgevlogen en ook hun anker, de vrouw des huizes, is weggegevallen, duikelen velen in een afgrond waaruit ze niet in staat zijn te ontsnappen.
Die spanning tussen mensen die wel en niet met elkaar verbonden zijn, de tegenstelling, die wil ik met deze film vangen.
Thema en Toon
Kindermenu is een Karakter gedreven drama. Poëtisch en liefdevol.
Het spel is realistisch en bij vlagen komisch absurdistisch. Vooral herkenbaar en een tikje ongemakkelijk.
Qua vormgeving en stijl ben ik erg geïnspireerd door Matterhorn, van Diederik Ebbinge.
